Category Archives: CABIN CREW life

War in the air between pax

* kee in the air

6 Replies

บล็อกตอนนี้ เกิดขึ้นมาจากประสบการณ์การคลี่ที่ระดับความสูง 36,000 ฟุต มานานกว่าสองปี >w<

[หมายเหตุ: kee = คลี = คลี่ = ขี้ = อุจจาระ = ถ่ายหนัก]

—-

ปัญหาใหญ่ปัญหาหนึ่ง ที่บุคคลผู้เดินทางโดยเครื่องบินมักจะประสบ นั่นคือ “kee-in-the-air การถ่ายบนเครื่องบิน”

ไม่ว่าจะเป็นถ่ายหนัก ถ่ายเบา หรือถ่ายรูป เอ๊ยไม่ใช่! #ผิด

ผู้โดยสารหลายๆ คนมักประสบปัญหาไม่กล้าเข้าห้องน้ำบนเครื่องบิน ด้วยสาเหตุมากมายหลายประการ ตัวอย่างเช่น

1) อยู่ตรงไหนฟะ หาไม่เจอ ช่างมันละกัน เดี๋ยวก็ลงละ

2) สกปรกแหงๆ มันต้องมาแบบเดียวกับห้องน้ำในรถไฟ หรือบนเรือแน่ๆ อี่…. แหยะ

3) ชั้นอยากนั่งนานๆ แต่ห้องน้ำมันมีแค่ไม่กี่ห้อง เดี๋ยวเขารู้หมดว่าชั้นคลี่อยู่

4) เข้าตอนไหนได้บ้างก็ไม่รู้ แง ไม่กล้าถามแอร์ แอร์หน้าเหวี่ยงอะ

ฯลฯ

เมื่อก่อนตอนที่ยังไม่เป็นแอร์ นี่ถ้าไม่เดินทางข้ามน้ำข้ามทะเลก็คงไม่เข้าเหมือนกันนะคะห้องน้ำ เพราะมันแลดูเหม็น คับแคบ สกปรก เหลือเกิน แต่เมื่อตอนนี้ เวลาในชีวิตเรากว่า 40% อยู่บนเครื่องบิน ถ้าไม่คลีบนเครื่อง จะให้คลีตอนไหนละเนี่ย.. เราก็ต้องมาปรับตัวกันนิดนึง

เตรียมตัว: ช่วงเวลาที่เหมาะสม?

fasten seat belt sign
credit: http://www.thelogbook.co.uk

ช่วงเวลาที่เข้าห้องน้ำได้ คือช่วงที่ Fasten seatbelt sign หรือไฟสัญญาณแจ้งรัดเข็มขัดที่นั่ง ปิดอยู่ค่ะ หมายถึงไม่ต้องนั่งรัดเข็มขัดแล้ว

ปกติแล้ว ช่วงที่ไฟสัญญาณจะเปิดสว่างขึ้น และผู้โดยสารต้องนั่งรัดเข็มขัดอยู่กับที่ ห้ามใช้ห้องน้ำ คือ

1) ช่วงที่เครื่อง กำลังจะเทคออฟ และหลังเทคออฟประมาณ 10-15 นาที (เครื่องกำลังเชิดหัวขึ้นเพื่อไต่ระดับความสูง)

2) ช่วงที่เกิดสภาพอากาศแปรปรวน หรือตกหลุมอากาศ (turbulence)

3) ช่วงก่อนจะแลนดิ้ง

เทคนิค: ถ้าบินไฟลท์ยาวๆ ผู้โดยสารหลับทั้งลำ ช่วงใกล้ๆ แลนด์ประมาณ 30 นาที แอร์จะประกาศบอก(ปลุก)ผู้โดยสารว่า “ใกล้แลนด์แล้วนะ ให้มาเข้าห้องน้ำได้แล้ว ก่อนที่ไฟสัญญาณจะสว่างขึ้น เธอจะอดเข้านะจ๊ะ” เทคนิคขั้นเทพของเราก็คือ ประมาณ 40 นาที ก่อน estimated time of arrival (เวลาที่คาดว่าเครื่องจะลงตามที่กัปตันประกาศ) ให้เราใช้ห้องน้ำช่วงนั้นแหละ คนจะยังไม่ตื่นกัน

ด่านที่หนึ่ง: ห้องน้ำหนูอยู่ไหน? Y_Y

เครื่องบินมีมากมายหลายแบบหลายไทป์ ถึงจะเป็นไทป์เดียวกัน แต่คนละสายการบินบางทีก็ไม่เหมือนกันนะเออ วิธีการหาคำตอบคือ ดูจากใบ Safety Information Leaflet ซึ่งอยู่ในกระเป๋าเก้าอี้ด้านหน้าที่นั่ง ส่วนใหญ่จะมีอธิบายแผนผังที่นั่งบนเครื่องบินของเราอยู่แล้ว แต่ถ้าดูไม่ออก หาไม่เจอ ก็ลองสังเกตไฟสัญลักษณ์ห้องน้ำ (ที่เป็นรูปผู้หญิงผู้ชายหรือรูปโถส้วม) ตรงแถวๆ ผนังด้านหน้าหรือด้านหลังของเรานะคะ หรือถ้ายังหาไม่เจออีกก็… ถามแอร์ละกันเนอะ

ตัวอย่างไฟสัญลักษณ์ห้องน้ำ

credit: http://www.flickr.com/photos/a380spotter/with/4047049813/

ด่านที่สอง: ประตูห้องน้ำเปิดยังไง ไม่เห็นเหมือนที่บ้านเลย

ประตูมีสองแบบ แบบแรกจะเหมือนกับประตูห้องน้ำที่บ้าน คือมีลูกบิด บิดแล้วดึงออกมาด้านนอก ปัญหาคือ มันจะไม่ใช่ลูกบิดกลมๆ แต่เป็นแค่ที่จับเฉยๆ น่ะค่ะ ลองสังเกตดู

ส่วนแบบที่สอง คือเป็นประตูบานพับแบบบานเฟี้ยม อันนี้จะแอดวานซ์นิดนึง ต้องหาทิศทางของมัน

ประตูแบบบานเปิดออก
credit: http://ay648.blogspot.com/

ประตูแบบบานเฟี้ยม
credit: http://www.cntraveler.com

หาทางเปิดประตูได้แล้ว อย่าลืมล็อกประตูเวลาเข้าห้องน้ำด้วยนะจ๊ะ

ด่านที่สาม: รู้สึกสกปรกจัง แคบด้วย

ส่วนตัวเราเวลาเข้าห้องน้ำ(บนเครื่อง)นะ จะใช้สเปรย์ทำความสะอาดหรือสเปรย์ฆ่าเชื้อโรค ฉีดลงบนที่นั่ง ก๊อกล้างมือ และลูกบิดประตูก่อน สเปรย์นี้เราอาจจะพกมาเอง(แอลกอฮอล์) หรือใช้ของบนเครื่องก็ได้ (สายการบินส่วนใหญ่มีให้ผู้โดยสารในห้องน้ำค่ะ ยกเว้นสายการบินเรา :P) ถ้าไม่มีก็ขอแอร์ก็ได้ หรือถ้าไม่มีแอร์อยู่ใกล้ๆ ก็ใช้ทิชชู่ชุบน้ำนิดๆ เช็ดๆ เอาก็ได้ค่ะ พอเช็ดแห้งแล้ว ก็เอาทิชชู่มาปูบนที่นั่งอีกที แล้วค่อยใช้บริการต่อจากนั้น

ทิชชู่ในห้องน้ำบนเครื่องจะมีให้บริการสองแบบ คือทิชชู่ม้วน(toilet paper) กับทิชชู่แผ่น(facial tissue) เลือกหยิบใช้เอาตามสะดวก แต่การ์ตูนนิกซ์ใช้ facial tissue ตลอดกับทุกส่วนบนร่างกาย เพราะ toilet paper roll นี่บอกตรงๆ… มันอยู่ใกล้โถส้วมเกินไป

ด่านที่สี่: กดน้ำยังไงอะ

อธิบายระบบห้องน้ำบนเครื่องบินแบบคร่าวๆ ก่อนค่ะ โดยระบบเก่าจะใช้ระบบน้ำวน มีน้ำอยู่ในคอห่าน พอมีของเสียลงไป กดชักโครกปุ๊ป ก็ดูด วน วน ลงไปในถังเก็บของเสีย แล้วก็มีน้ำใหม่มารออยู่ในคอห่าน ซึ่งน้ำใหม่ที่ว่า.. ก็ไม่ค่อยใหม่ซักเท่าไหร่ ไม่รู้ทำไม เหมือนของเสียมันจะตีย้อนไปในท่อยังไงยังงั้น ระบบห้องน้ำแบบนี้ค่อนข้างน่ากลัวในการคลีค่ะ ซึ่ง… บ่องตง ไม่เคยเจอ หรือเคยเจอตอนเด็กๆ แต่จำไม่ได้

ต่อมา เป็นระบบดูดค่ะ.. คนส่วนใหญ่คงนึกออก คอห่านมันจะแห้งๆ ไม่มีอะไรเลย พอกดปุ่มชักโครกปุ๊ป มันจะดูด เสียงดังวุ่บ! ลงไปในท่อ หายไปเลยค่ะ! มหัศจรรย์มาก ทิ้งไว้แต่คราบคลีของเราที่โถชักโครก (ช่วยดูดไปให้หมดทีได้ไหม T-T)

ปุ่มกดชักโครก ส่วนใหญ่จะเป็นปุ่มแบนๆ สีฟ้า เขียนว่า Flush หรืออาจเป็นรูปมือเฉยๆ อยู่ด้านหลังชักโครกค่ะ

credit: http://brajit.blogspot.com

credit: http://www.dreamstime.com

ด่านที่สี่จุดห้า: เทคนิค

ถ้านั่งถ่ายเบา ไม่มีปัญหา

ถ้ายืนถ่ายเบา คุณผู้ชายช่วยยกฝาที่นั่งขึ้นมาก่อน แล้วค่อย “เล็ง” ให้ลงโถ แม่นๆ นะคะ กลิ่นเหม็นๆ ในห้องน้ำบนเครื่องเนี่ย เกิดจากกลิ่นฉี่บนพื้นเพราะคุณผู้ชายฉี่ไม่ตรงทั้งนั้น และแน่นอน มันเป็นไปไม่ได้ที่เราจะล้างห้องน้ำอลังการขัดถูคราบฉี่ออกจากพื้น เพราะงั้นกลิ่นฉี่มันก็จะติดตรงนั้นเกือบตลอดไป

ถ้าถ่ายหนัก คราบคลี มักจะติดอยู่ที่โถ เพราะคุณทานน้ำน้อย คลีเหนียว อิอิ

วิธีป้องกันคือ โยนทิชชู่หนึ่งแผ่นลงไปที่คอห่าน ตรงจุดที่คิดว่าเราน่าจะคลีลงไปโดน แค่หนึ่งแผ่นเท่านั้นนะคะ อย่าเยอะกว่านั้น เดี๋ยวส้วมตัน คือจริงๆ มันเป็นวิธีที่ผิดอะ เพราะทำให้ส้วมตัน แต่ก็นั่นแหละ.. ทำไงได้

วิธีที่สองสำหรับปัญหาเรื่องคลีติดชักโครกคือ เทน้ำตามลงไป ให้น้ำละลายคลีซัก 2-3 นาที แล้วลองกดใหม่ วิธีนี้ก็ได้ผลเหมือนกัน ^^

ป.ล. ห้องน้ำบนเครื่องไม่มีสายฉีดตูดนะจ๊ะ สำหรับคนที่ติดสายฉีดตูด ฟังทางนี้ ให้คุณพกขวดน้ำเปล่า หรือแก้ว เข้าห้องน้ำไปด้วย และใช้สิ่งนั้น กดน้ำในห้องน้ำใส่ เพื่อเททำความสะอาดแทนนะจ๊ะ นะจ๊ะ

วิธีการที่แอดวานซ์กว่านั้น เพื่อให้ได้ที่ฉีดตูดขนาดพกพา คือ เจาะรูเล็กๆ ที่ฝาขวดเอาไว้ พกขวดและฝานี้ออกมาจากบ้าน เวลาจะใช้ ก็เติมน้ำให้เต็มขวด แล้วก็บีบขวด น้ำจะพุ่งแรง กว่าการเทออกแบบปกติจ้ะ (ไอเดียจากพี่ @iannnnn)

เพิ่มเติม: หลังจากโพสต์บล็อกนี้ พี่แคตโตะ @redlovetree ก็มีที่ฉีดก้นขนาดพกพาแบบญี่ปุ่นมาแนะนำ ใคร addict มาก ก็ลองหาช่องทางสั่งซื้อเอาดูฮะ ส่วนใครงบน้อยก็ใช้วิธีขวดน้ำไปละกัน ;D

ที่ฉีดก้นพกพาจากญี่ปุ่น

ด่านที่ห้า: ถังขยะ

ห้องน้ำบนเครื่องไม่มีตะกร้าถังขยะวางเหมือนห้องน้ำในปั๊ม แต่มันจะเป็น Flap คือ ฝาปิดสปริง เราต้องมองหาเอาเองว่า trash, bin อยู่ตรงไหนในห้องน้ำ สาเหตุที่ต้องเป็นฝาปิดสปริง เพราะผู้โดยสารชอบแอบสูบบุหรี่ในห้องน้ำแล้วทิ้งก้นบุหรี่ลงในถังขยะ เราจึงต้องจำกัดปริมาณ Oxygen ในถังขยะ และลดโอกาสที่ผู้โดยสารจะทิ้งก้นบุหรี่ลงในนั้นด้วย เพราะเสียเวลาเปิด นางดูดเสร็จก็คงโยนลงคอห่านไปเลย ไรงี้

ถังขยะนี่จุดปราบเซียนสุดละ ส่วนใหญ่หากันไม่เจอ บางคนก็ยัดทิชชู่ไว้ที่กล่องทิชชู่(สำหรับใช้)บ้างล่ะ คือเอาของใช้แล้วไปยัดไว้ในกล่องที่ให้ดึงใช้ (คือไม่ทราบว่าใช้ไรคิดคะ?) บางคนก็ยัดไว้ในทิชชู่ม้วนๆ บางคนก็วางไว้ยังงั้น บางคนก็โยนทิ้งไว้ในคอห่าน

เอาจริงๆ คือถ้าหาไม่เจอ ก็เปิดประตูมาถามแอร์ก็ได้นะคะ ^^ คุณจะเป็นผู้โดยสารผู้น่ารักมากๆ

ถังขยะในเครื่องบินแบบ Airbus A320

ด่านสุดท้าย: ล้างมือ

อย่าลืมล้างมือด้วยน้ำสบู่ก่อนออกจากห้องน้ำด้วยจ้า แค่นี้เราก็จะมีสุขอนามัยที่ดีตลอดการเดินทางบนเครื่องบินแล้ว

ขอให้ทุกท่านมีความสุขกับการเดินทาง

Best wishes for your kee in the air,

katoonix

อยากเป็นนางฟ้า ไม่ยากอย่างที่คิด ^^*

33 Replies

พักหลังๆ มานี่ มีคนสอบถามเข้ามาเยอะ ทั้งคนรู้จัก และไม่รู้จัก
ถามว่าทำยังไงถึงจะได้เป็นแอร์ ยากมั้ย ต้องทำยังไงบ้าง เตรียมตัวยังไงบ้าง

แนะนำให้หาข้อมูลที่นี่เลยค่ะ thaicabincrew.com มีข้อมูลเฉพาะของทุกสายการบิน ว่าแต่ละสายการบินชอบแบบไหน สไตล์ไหน ต้องเตรียมตัวอย่างไร และแต่ละสายการบินมีสิ่งที่ชอบหรือไม่ชอบเป็นพิเศษอย่างไร (แต่ต้องขุดกระทู้เก่าๆ อ่านหน่อยนะ)

ทีกล่าวอย่างนี้ก็เพราะว่าแต่ละที่เขาก็มีแนวไม่เหมือนกันจริงไหมคะ?

วันนี้เราจะเล่าคร่าวๆ ให้ฟัง จากประสบการณ์ของเราละกัน (*หมายเหตุตัวโตๆ อันนี้ ประสบการณ์ของเรา ไม่ใช่ว่าทุกคนจะพบเจอเหมือนเรานะคะ)

*สมัครแอร์ครั้งแรก

เราสมัครแอร์ครั้งแรกตอนเรียนอยู่ปี 4 เทอม 2 ค่ะ สายการบิน Qatar Airways ตอนนั้นไม่มีพื้น ไม่มีความรู้ข้อมูลอะไรเกี่ยวกับการที่จะเป็นแอร์เลยว่าต้องเตรียมตัวอย่างไรบ้าง เข้าไปหาข้อมูลใน TCC (ThaiCabinCrew) ก็หาไม่ค่อยจะเจออ่านไม่ค่อยรู้เรื่องว่าต้องทำอย่างไร ก็ไปมันมั่วๆ ซั่วๆ แบบนั้น ลุยเดี่ยวเข้าไปคนเดียวค่ะ (เราไม่เคยเรียนคอร์สเตรียมแอร์/TOEICค่ะ)

ชุดที่ใส่: เสื้อข้างในสีแดง ข้างนอกเป็นสูทสีดำสำเร็จรูป ซื้อจากซอยร้อยร้าน อนุสาวรีย์ สนนราคา 800 บาท
- ความเห็น – รู้สึกว่าผ้าก็ห่วย ทรงก็ห่วย ซื้อมาได้ไงไม่รู้ แต่ความยาวของกระโปรงสูทสมัครแอร์ ควรยาวครึ่งเข่า หรือคลุมเข่านะคะ (สุภาพ) และไอ้ชุุดแดงดำนี่โหลมากๆ เลยค่ะ ไปถึงคนใส่เหมือนเราเยอะมาก ทั้งสูทเหมือนกัน ขนาดเสื้อตัวในยังเหมือนกันเลย อายมาก
แต่งหน้า: เราให้เพื่อนแต่งให้ แต่งเปร๊ะมาก โขกตาดำ เราทาปากสีนู้ดส้มค่ะ นั่งๆ ไปมันก็ซีด สุดท้ายไปขอลิปสติกคนข้างๆ ให้เติมให้หน่อย กลายเป็นปากแดง (ทาปากเองยังไม่เป็นเลย!!) แต่เนื่องจากเราผมสั้น ชีวิตเราเลยง่ายกว่าหลายๆ คนที่ผมยาวเยอะ!
- ความเห็น – คิดว่าการสมัครแอร์ไม่ต้องทาปากแดงค่ะ ทาสีอื่นเถอะ สีแดงมันเกร่อและไม่ได้เหมาะกับทุกคน จริงๆ นะ
เอกสาร: จำไม่ได้แล้ว แต่เตรียมไปตาม requirement อะค่ะ เอาไปเผื่อๆ ก็ดี ยิ่งคะแนน TOEIC สูงๆ ยิ่งดีค่ะ อ้อ.. TOEIC เรา 900 นะ
รูปถ่าย: ถ่ายที่ร้าน cyber siam จะว่าสวยก็สวย ไม่สวยก็ไม่สวยนะ มันยาวๆ หลอกๆ ยังไงชอบกล แต่ก็เอาเถอะ
เหตุการณ์วันนั้น: ไปที่เซ็นทรัลลาดพร้าวตั้งแต่แปดโมง แถวยาวเป็นกิโล กว่าจะต่อคิว เดินๆๆ เข้าไปจนถึงข้างใน ยื่นเอกสารใช้เวลาประมาณ 2 นาทีเสร็จ (จริงๆ) เค้าถามแค่ว่าเคยบินกับกาตาร์มั้ย แค่นั้น (จริงๆ) กว่าจะเสร็จ เกือบบ่ายสาม เดินออกมากินราเม็งกะเพื่อนที่รู้จักกันวันนั้นแหละ และก็ไม่ผ่านรอบแรก
เพิ่มเติม: วันนั้นเจอเพื่อนของเพื่อนที่เรียน SIIT ไปสมัครวันเดียวกันนั่นแหละ แต่ตอนนี้มันเป็นแอร์อยู่ที่นู่นละ นอนดูดบารากุอยู่กาต้าร์ชิวไปแล้ว

ด้วยความที่ประสบการณ์ครั้งแรกกับการสมัครแอร์ไม่ค่อยประทับใจเท่าใดนักก็เลยเลิกคิดมันไป และมีงานมีการเข้ามามากมายให้เลือกทำ จนเวลาผ่านไปหลายเดือน ก็ลาออกจากงาน ว่างงาน และเห็น ThaiAirAsia รับสมัคร คราวนี้เราเลยฟิตลองสมัครแอร์เป็นครั้งที่สองค่ะ

*สมัครแอร์ครั้งที่สอง

คราวนี้จริงจังกว่ารอบแรก สูท เราไปตัดที่ร้านป้าดา ซอยละลายทรัพย์ ค่ะ สนนราคาประมาณ 1,800 มั้ง ไม่แน่ใจราคา แบบ ทรง เราเลือกได้ สาวๆ ที่สมัครแอร์มักไปตัดที่ร้านป้าดา / ร้านลองคอลเลคชั่น สองร้านนี้ในซอยละลายทรัพย์ค่ะ เราไม่มีแบบในดวงใจ เราไปถึงก็เลือกๆ ตามที่เค้าตัดๆ ไว้ เอาปกของชุดนั้น เอากระดุมของชุดนี้ มามิกซ์ๆ กัน ออกมาเป็นแบบเสื้อเราค่ะ

เราตัดสูทสีดำ (ชอบส่วนตัว) แต่เห็นของคนอื่นที่สั่งตัดกันไว้มีทั้ง สีครีม สีบานเย็น สีฟ้า สีชมพู (ทั้งสีพาสเทล และสีจัดๆ ก็มี) บางคนคิดว่าใส่สีเด่นๆ แล้วจะเจิด กรรมการจำได้ (ใช้วิธีแบบคุณอ้อมในกลรักลวงใจ 😛 ซึ่งก็อาจจะได้ผลจริงๆ ก็ได้นะคะ ^^)

ส่วนเสื้อตัวใน เราใช้เสื้อชีฟอง ที่เราใส่ไปทำงานค่ะ ตามรูปประกอบเลยค่ะ

คราวนี้แต่งหน้าเองค่ะทั้งถ่ายรูปทั้งวันสมัคร (สกิลอัพแล้ว จากงานรับปริญญา ฮ่าๆๆ) ก็ใส่บิ๊กอายของแม๊กซิม แล้วก็ติดขนตาปลอมเบราๆ เล็กน้อยค่ะ ^^ (อายหนังหน้าตัวเองจังงงง >//<)

สัมภาษณ์รอบแรก

ต้องไปยื่นใบสมัครด้วยตนเองที่ศูนย์สิริกิตติ์ค่ะ คนเป็นล้าน(เวอร์) ประมาณสองพันกว่าคนน่ะค่ะ เราไปถึงประมาณเก้าโมงสิบโมง ต่อแถวรอออออ กันไป จนกระทั่งถึงด้านในห้อง ได้ชั่งน้ำหนัก วัดส่วนสูง เช็คเอกสารว่าครบถ้วนมั้ย พอเรียบร้อยก็รอเข้าสัมภาษณ์ โดยจะมีผู้สมัครสองคนต่อผู้สัมภาษณ์หนึ่งคนค่ะ มันก็ไม่เชิงแย่งกันตอบหรอก แต่ก็เปรียบเทียบได้ชัดอยู่ว่าใครโง่กว่าใคร (จริงๆ)

เค้าก็ถามทั่วๆ ไปค่ะ ทำไมถึงอยากเป็นแอร์ แล้วทำงานอะไรมาก่อน แล้วลาออกทำไม แล้วเคยทำกิจกรรมอะไรมาบ้าง บลา บลา บลา (เป็นภาษาอังกฤษนะคะ) แต่คำถามเด็ดสุดคือ “Give me one word that describe yourself” เรานึกออก เราก็ชิงตอบก่อนค่ะ แต่ไม่บอกว่าอะไร ^^ ส่วนคนข้างๆ นางดันโชว์โง่ ตอบมาเป็นประโยคยาวปรื๊ดปร๊าดเลย – -” เค้าให้ตอบคำเดียว

ข้อสังเกต: ที่นี่ไม่ซีเรียสเรื่อง grooming ในรอบแรกๆ ค่ะ คนที่นั่งสัมภาษณ์ข้างๆ เรา ก็ไม่ได้ทาเล็บ ก็เห็นนางผ่านรอบสองเข้าไปด้วยแหละ และบางคนก็ไม่ใส่สูทด้วยนะ แต่แต่งตัวสุภาพแบบเก๋ๆ ก็เห็นผ่านเข้าไปค่ะ

สัมภาษณ์รอบสอง

ที่ศูนย์ฯสิริกิตติ์อีกเช่นกัน แบ่งเป็นห้อง A/B แยกทำกิจกรรมค่ะ มาถึงให้แนะนำตัวรายคน คือทุกคนนั่งเก้าอี้ล้อมลงอะ แล้วให้ออกไปยืนแนะนำตัวตรงกลางพร้อมความสามารถพิเศษ

อู้ยยยย บางคนก็เดินแบบ เต้นรำ โยคะ ร้องเพลง ฯลฯ อันนี้ก็แล้วแต่ไหวพริบคนแล้วค่ะ บางคนก็พลาดนะ มาเต้นไก่ย่างกระดกก้นแบบอุบาทว์ๆ… แต่กรรมการอาจชอบก็ได้อันนี้ไม่ทราบเช่นกัน

ถัดมาก็ให้แบ่งเป็นกลุ่มย่อยๆ ประมาณ 7-8 คน เค้าให้จับสลากสถานการณ์เช่น ผู้โดยสารไม่ยอมปิดมือถือ ผู้โดยสารใช้กำลัง เพื่อนร่วมงานชะนีจัดรวมหัวแกล้งเรา ฯลฯ ก็ให้ตอบคำถามค่ะ แต่ระหว่างที่ discuss กันในกลุ่ม ให้คุยเป็นภาษาอังกฤษ และจะมีคนคอยฟังค่ะ ว่าเราออกความคิดเห็นอะไรยังไง

เท่าที่เคยอ่านใน TCC เค้าบอกว่า รอบกรุ๊ปนี้ ต้องพูดแต่พอดี ไม่แลดูเอาชนะเกินไป ไม่พูดน้อยไป อะไรไม่รู้ เยอะ!! ของเรา เราก็เผลอพูดยืนยันความคิดตัวเองเยอะเหมือนกันนะ 555 แต่จริงๆ ก็ควรจะมีคนที่คอยสรุปความเห็นของกลุ่มนะ เราว่าคนที่คอยสรุปน่ะน่าจะได้คะแนนดี (คหสต)

ถัดมาเค้าปล่อยไปทานข้าว แล้วก็สัมภาษณ์เดี่ยว เราคนเดียว กรรมการสองคน เค้าก็ชวนคุยเล่น ถามนู่นนี่นั่น ถามว่าคุณหนูปะเนี่ย? เคยทำงานบ้านรึเปล่า? มาทำงานต้องล้างส้วมนะ เช็ดอ้วกผู้โดยสารนะ? ทำได้เหรอ? ฯลฯ

แล้วก็ให้เราลองเดินลากกระเป๋ารอบห้องดู แล้วก็ให้เราขายของ คือทำยังไงก็ได้ ให้ขายให้ได้อะ เค้าให้เราขายเสื้อโปโลกะน้ำเปล่า (ของเราโชคดีคุยภาษาไทย แต่เห็นบางคนบอกว่าโดนภาษาอังกฤษก็มีนะ) เราก็ขายสุดฤทธิ์เลยค่าาา

“โหยยย คุณพี่คะทานน้ำตอนนี้สุขภาพดีชื่นใจ ผิวหน้าเด้งเปล่งปลั่งแลดูอ่อนวัยเยี่ยงดื่มน้ำอัมฤทธิ์” ก็แถ โม้ๆ ไปน่ะ ^^

แฮ่~ และก็จบวันอันยาวนานค่ะ

สัมภาษณ์รอบสุดท้าย

มาสัมภาษณ์ที่บริษัทค่ะ ทำ Attitude Test (กากบาทที่คำถามมันงงๆ ซ้ำๆ น่ะค่ะ) แล้วก็เข้าไปสัมภาษณ์ ใช้เวลาแป๊ปเดียวเอง เหมือนพามาดูตัวกับผู้บริหารค่ะเราคนเดียว กะกรรมการ 7-8 คน เค้าห้ามเราใส่ถุงน่องด้วยแหละ โชว์ขาลายเต็มๆ เลย ขาเราแผลเป็นเยอะมาก เราก็ใช้รองพื้นกะแป้งปาดๆ ไป แต่ก็ไม่ค่อยเนียน (เพราะทำไม่เป็น) ก็โดนเค้าว่าว่า.. “โห.. แผลเป็นเต็มเลย เป็นสก๊อยมาก่อนรึเปล่าเนี่ย??” – -” ณ จุดจุดนั้น คิดว่า คงไม่ได้แล้วแหละ เหอๆๆ แล้วก็มีคำถามทั่วๆ ไปค่ะ เช่น “จบไฟแนนซ์ ธรรมศาสตร์ เกียรตินิยม?? มาทำแผนกไฟแนนซ์กะพี่เถอะ คิดดีแล้วเหรอ เป็นแอร์เนี่ย ฯลฯ” และเท่าที่คุยกะพี่รุ่นเดียวกันเค้าก็เล่าให้ฟังว่าโดนคำถามประมาณว่า “สะโพกขนาดนี้เดินผ่าน aisle ได้เหรอ เดี๋ยวก็ชนผู้โดยสารหรอก” (คือพี่เขาสะโพกใหญ่) 5555 เขาคงถามคำถามประเภทที่จี้ใจดำน่ะค่ะรอบนี้

ป.ล. วันก่อนวันไฟนอลเราเพิ่งเลิกกะแฟนค่ะ ชีวิตมันเฮงซวยมาก วันนั้นเลยไม่ได้คาดหวังอะไรเท่าไหร่

แต่สุดท้าย เราก็ได้มาทำงานที่นี่ ได้ใส่ชุดแดงๆ ติดปีกแบบนี้ 🙂

สำหรับใครที่มีความใฝ่ฝันอยากเป็นแอร์ ก็ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ แต่งานเบื้องหลังมันไม่ได้สวยหรูอย่างที่เห็น มันมีมุมมืด และเรื่องแย่ๆ อีกมากมายที่ต้องพบต้องเจอระหว่างการทำงานค่ะ ^^ เหมือนเหรียญที่มีสองด้านฉันใดก็ฉันนั้น

Share this:

Like this:

Share this:

Like this:

Share this:

Like this: